Some Times...

گاهی وقتا...

آره این خیلی زیبا به نظر میرسه که زندگی کنی و لذت ببری از زندگی خودت. شاید نباید بگم ولی من همیشه در عذاب هستم که محیط اطراف خودم رو می بینم و خودم رو می بینم. آدم هایی که از خودشون نمی پرسن شاید برای چیز دیگری وجود داریم. شاید بهتر باشه اینطوری بگم که ما واقعا گم شدیم.

خیانت اجداد ما درمورد ما غیر قابل بخشش خواهد بود که چرا دنیایی داریم که نیاز به این همه حد و مرز داره. کاش آدما مالکیتی بر اطراف خودشون قائل نبودند اون موقع خیلی چیزها تغییر می کرد.

ما تماما شستشو یافته به وسیله اجتماع و اطراف خود هستیم. ما بازیچه دست دنیای خودیم. هیچ حق انتخابی نسبت به آنچه می پذیری در تو نیست. حتی تو خود نپذیرفته ای که سخن بگویی...

چه نادان گونه سخن می گویند آنان که خود را عالم می نامند: انسان دارای اختیار است.

نمی خواهم این گفته را رد کنم ولی در تمامی ادیان ایرادی است که اگر اختیار وجود دارد چرا جهنم و بهشتی در نظر گرفته شده؟ اگر شما فکر می کنید که انسان از اختیار خود می تواند هرکاری را انجام دهد پس چرا اورا مجازات می کنند و یا به او پاداش می دهند؟!

ما مغرهایی شستشو یافته هستیم. چه مسلمان باشی چه مسیحی چه...

چیزی را نخواهی یافت که از اختیار خود پذیرفته باشی برای همین هیچ اروجی برای تو نخواهد بود تو از همان ابتدا به امام و پیامبری عشق ورزیده ای و سپس تمام استدلال های تو بر روی این باور تو شکل گرفته. حال آنکه نمی دانی بنیان این تفکر تو از دیگری است.

خود شکن آیینه شکستن خطا ست.

آیا خدا تورا برای بازی آفریده یا اینکه نیاز به اثبات خود را دیده؟ هه...

خنده دار است سالها در کلیسا و حوزه و مکتب و... به دنبال مسئله ای پوشالی روانه ای. حال آنکه سد تو علم توست و تو هیچ نداری.

تمامی باورهای انسان ها در همین قدم اول رد شده است و هیچ حقیقتی از آنها به گوش نمیرسد. چه تاسف بار است که گم شود راهی و با کمال آرامش به ادامه بپردازیم.

من تیری را به سوی تو نشانه می روم که تو را بدون شک خواهد کشت و من پاداش این مرگ را خواهم گرفت. تمامی محیط اطراف مرده گانی هستند که فکر زندگی خود آنها را دیوانه کرده است.